خورشيد را گرفته، زمينْ گير کرده اى
اى واپسين سپيده که تأخير کرده اى
پژمرده اند بى تو تمام درختها
از زيستن، تبار مرا سير کرده اى
ابريم، ابر آبي از ياد رفته اي
چشم انتظار تندر شمشير کرده اى
بنشين به چشم من، که به دريا کشيده اي
اين رودخانه اى که سرازير کرده اى
من دست از تمام مذاهب کشيده ام
در شوق مصَحفى که تو تحرير کرده اى
تنها دليل ماندن دلهاى عاشق است
تقدير روشنى که تو تصوير کرده اى
قربان وليئى