بسم رب الشهدا

مولای مهربان شب های سه شنبه سلام

من امشب فهمیدم که زیر سایه لطف تو زندگی کردن هم شیرین است و هم سخت. شیرینی اش در این است که میدانی صاحبی داری و رفیقی که در همه جا مراقب توست و سختی اش در این است که دلت خون میشود در فقر مردمانی که در کنار تو زندگی میکنند. و مگر مولایم نگفت که بدترین فقر جهل است. دلت می سوزد بر جهل عده ای که زیر بیرق رنگ های استکباری که تو برای نابودی اش قیام خواهی کرد قد خم کرده اند. دلت می سوزد برای آنها که نمک خوردند و نمکدان شکستند. یادم می آید مولایم حسین را که حتی بعد از همه مصیبتی که بر او رفت پیش از شروع جها و شتافتن به آغوش پر خون شهادت وصیت کرد آن مردمان ناپاک را به راه حق.

حقیقتا که زندگی سخت تر میشود وقتی مید انی با این همه نیروی قدرتمند تبری باید برای هدایت عده ای دعا کنی. اصلا میدانی چیست؟ من دعا کردن را به قلب مهربان تو میسپارم و با همه قدرتی که می توان برائت میجویم از کسانی که قلب مطهر فرزند پاک فاطمه را شکستند.

یادم نمی آید تا به حال ناسزایی گفته باشم. اما لعنت می کنم همه ظالمان تاریخ به محمد و اهل بیتش را. من الاولین و الاخرین

اللهم العنهم جمیعا