بسم رب الشهدا

امروز حوالی پل روشندلان بودم. این پل یک سالی بیش عمر ندارد به همت شهرداری تهران با سرعت عجیبی ساخته شد و سهم بسیاری هم داشته در کاهش ترافیک خیابان انقلاب حد فاصل پیچ شمیران و میدان امام حسین(ع). این پل که اسمش را بسیار دوست دارم پارسال در ماه های اول حیاتش شاهد جمعیت بی نظیری بود. از روی پل اگر به جلوی رو و پشت سرت نگاه می کردی از میدان امام حسین(ع) تا خود میدان فردوسی آدم بود و البته این محدوده ای است که در میدان دید تو قرار میگرفت. این پل حالا یک سال و اندی سن دارد.من امروز از آن خشم مقدس سال گذشته چیزی ندیدم. همه چیز بیش از اندازه عادی بود. اینکه 25 ساعت از برنامه های 24 ساعته سیما به پخش تصاویر نه دی اختصاص یابد کافی نیست. من برای پل روشندلان که دسترسی به تلویزیون ندارد می ترسم که خاطره خروش تاریخی ما بر ضد یزیدیان زمان از ذهنش پاک شود. من برای نسل نوپای اکنون می ترسم. من می ترسم که بچه های ما معنا و روح اصلی نه دی را یاد نگیرند. من سوالم این است:

چرا راهپیمایی شکوهمند نه دی، مثل راهپیمایی 13 آبان و روز قدس و 22 بهمن نباید هر ساله شود؟