بسم رب الشهدا

یادتان باشد پیام آفتاب

دست نامحرم نیفتد انقلاب

من این روزها به تفاوت میان دو واژه زیاد فکر می کنم. تفاوت میان مکتب و نظام. در یک تعریف ساده و یک تشبیه زیبا مکتب را به نور تشبیه می کنند و نظام را به باز تابش نور. سطح باز تابش هم فضایی است که این مکتب در آن تعریف و اجرا می شود. برای فهم بهتر این مطلب به داشته های ذهنی ام از دوران دبیرستان مراجعه می کنم. هرچه سطح باز تابش ما صیقلی تر باشد زاویه تابش و باز تابش به هم نزدیک ترند و تصویری که منعکس می شود واقعی تر و شفاف تر است. اگر آینه باشد که چه بهتر.

من این روزها به این فکر میکنم که چقدر در برپایی اهداف انقلاب مقدس اسلامی ایران نقش دارم. و یا بهتر بگویم که چه قدر نقش داریم. و متاسفم که مجبورم این " ما " را تفکیک کنم به مردم و مسئولین. متاسفم که باید بگویم راه مردم و مسئولین در احقاق حق انقلاب اسلامی و ایجاد و حفظ جمهوری اسلامی از هم فاصله گرفته. متاسفم که باید بگویم مردم همواره جلوتر از خواص حرکت می کنند و همین می شود که حماسه نه دی را می آفرینند. اما چرا تاسف؟ چرا ناراحتی؟ مگر غیر از این است که ما مردم سرمایه اصلی انقلابیم. مگر غیر از این است که ما مردم جملگی سرباز ولایتیم؟ مفتخرم به جلو زدن از مسئولینی که هنوز اندر خم یک کوچه شهید داده انقلاب اسلامی مانده اند. مفتخرم به سبقت گفتن از کسانی که با سکوت و یا با حرف بیجا از ولایت یعنی از ولایت مطلقه فقیه جا ماندند.

آقایان مسئول حواستان هست؟

تن آدمی شریف است به جان آدمیت

نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

آقایان مسئول حواستان هست؟

مولا علی(ع) فرمود: زکات قدرت انصاف است

آقایان مسئول حواستان هست؟

ما حفظ شان جمهوری اسلامی و حفظ ارزشهای آن را به شما سپرده ایمو ما راحتی خیال خانواده های شهدا، جانبازان و آزادگان 8 سال دفاع مقدس را به شما سپرده ایم

آقایان مسئول حواستان هست؟

دشمن دارد می تازد. دشمن دارد تهاجم میکند. دشمن میخواهد فرهنگ ما را بدرد

آقایان مسئول حواستان هست؟

کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته

آقایان مسئول حواستان هست؟

ما این بار افسری امامم سید علی روحی فداه را در جنگ نرم خودمان تقبل کرده ایم

ما این بار سینه سپر کرده ایم در برابر تهاجم بی خودی ها

ما داریم زخم میخوریم از خودی ها

نگذارید که این خودی ها

در ذهن ما به

نخودی ها

تبدیل شوند

بسم رب الشهدا

امروز حوالی پل روشندلان بودم. این پل یک سالی بیش عمر ندارد به همت شهرداری تهران با سرعت عجیبی ساخته شد و سهم بسیاری هم داشته در کاهش ترافیک خیابان انقلاب حد فاصل پیچ شمیران و میدان امام حسین(ع). این پل که اسمش را بسیار دوست دارم پارسال در ماه های اول حیاتش شاهد جمعیت بی نظیری بود. از روی پل اگر به جلوی رو و پشت سرت نگاه می کردی از میدان امام حسین(ع) تا خود میدان فردوسی آدم بود و البته این محدوده ای است که در میدان دید تو قرار میگرفت. این پل حالا یک سال و اندی سن دارد.من امروز از آن خشم مقدس سال گذشته چیزی ندیدم. همه چیز بیش از اندازه عادی بود. اینکه 25 ساعت از برنامه های 24 ساعته سیما به پخش تصاویر نه دی اختصاص یابد کافی نیست. من برای پل روشندلان که دسترسی به تلویزیون ندارد می ترسم که خاطره خروش تاریخی ما بر ضد یزیدیان زمان از ذهنش پاک شود. من برای نسل نوپای اکنون می ترسم. من می ترسم که بچه های ما معنا و روح اصلی نه دی را یاد نگیرند. من سوالم این است:

چرا راهپیمایی شکوهمند نه دی، مثل راهپیمایی 13 آبان و روز قدس و 22 بهمن نباید هر ساله شود؟ 

بسم رب الشهدا

عجب روزهایی بر ما گذشت. چه شبهایی. روزها کافی بود که به خبرگزاری ها سر بزنی، چه چیزها که نمیدی و شبها که زمان آرامش و استراحت توست پر می شد با انعکاس صدای شعاری که برای تو از جان عزیزتر است. شبها می شنیدی که از دهان شوم مشتی معلوم الحال فریاد الله اکبر خارج می شود. برای من شبها معطر بود به اشک.مملو بود از تبری. برای من شبهای بعد از انتخابات پارسال تجربه تلخی بود. هر چند الان به جز تصویری کمرنگ چیزی از آن ایام به یاد ندارم. اما هیچ یک از این خون دل ها و غصه ها به پای شرم روز عاشورا نمیرسید. هرگز، هرگز، هرگز فراموش نمیکنم آن روز و شب را. فتنه گران سند نابودی خود را امضا کردند وقتی امام مظلوم ما تشنه لب شهید شد و تاریخ تکرار و آنها چون یزیدیان زمان هلهله کردند و شادی. دنیا برای عشاق الحسین چه تاریک شد ان روز و........

و بعد نه دی آمد و ما رفتیم و حاضر شدیم و کنار هم بودیم /بعد نه دی آمد و خروش ما و حضور بی نظیر ما و بودن ما و عشق ما و حسین(ع)/بعد نه دی آمد و ما بیش از همیشه خودمان را فریاد زدیم و ثابت کردیم که خون حسین(ع) خشک ناشدنی است/بعد نه دی آمد و ما رفتیم و ثابت کردیم که " این همه لشکر آمده/به عشق رهبر آمده"/بعد نه دی آمد و ما رفتیم و ثابت کردیم" ایران که کوفه نیست/مگر مرده ایم ما؟-ما عهد بسته ایم/قسم خورده ایم ما"/بعد نه دی آمد و ما رفتیم و هر چه فریاد داشتیم بر سر استعمار و نوکرانش کشیدیم. که مــــــــــــــــــــــــــــــرگ بر آمریکا شعار همیشگی انقلاب ما بود

بعد نه دی آمد و ما رفتیم و این بار اول بود که از نزدیکی پل حافظ یعنی چیزی نزدیک به 4 ایستگاه تا خیابان ولی عصر اتوبوس شرگت واحد ما را پیاده کرد و دعوت شدیم به یک راهپیمایی دلچسب. در همین فاصله دور هم جمعیتی زیادی همراه بود و مردم از همین جا شروع به شعار دادن کرده بودند. اما بعد از رسیدن به تقاطع خیابان طالقانی و خیابان ولی عصر(عج) تازه معنای جمعیت را فهمیدم. تازه معنای قطره بودن را درک کردم. وارد خیابان ولی عصر(عج) که شدیم پیوستیم به جمع عظیمی که انتهایش پیدا نبود.چه زیبا بود. چه زیبا بود چه زیبا بود.چون نه دی بود

آری نه دی آمد و ما رفتیم و شدیم یک از میلیونها. بغضهایمان را اجازه دادیم که ببارند.شرمندگی را اجازه دادیم که خود را فریاد بزند

نه دی آمد و ما رفتیم و فریاد زدیم:

الله اکبــــــــــــــــــــــــــــــــــر

الله اکبــــــــــــــــــــــــــــــــــــر

الله اکبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــر

و چه روز شیرینی بود. ما برای همیشه فریادمان را از حنجره منحوس استکبار و خادمینش بیرو ن کشیدیم. هر چه سکوت کرده بودیم بس بود. هرچه مدارا شده بود کافی بود. ما الله اکبر را از حنجره ناپاک مردان پست و زنان منافق صفت خارج نشین و از گلوی فریفته شده فرزندان غافل این خاک بیرون کشیدیم

و نه دی آمد و ما رفتیم و با تک تک سلولهایمان فریاد زدیم:

الله اکبر

خامنه ای رهبر

که الله اکبر برای ما یادآور این سرود قدیمی است:

لله اکبر، خمینی رهبر
االله اکبر، خمینی رهبر

این بانگ آزادیست
کز خاوران خیزد

فریاد انسانهاست
کز نای جان خیزد

اعلام طوفانهاست
کز هر کران خیزد

آتشفشان قهر ملتهای در بند است
حبل المتین توده های آرزومند است

الله اکبر، خمینی رهبر
االله اکبر، خمینی رهبر

دشمن بداند ما
موج خروشانیم

زائیده بحریم
فرزند طوفانیم

در سنگر اسلام
بگذشته از جانیم

بازو به بازو صف به صف ما آهنین چنگیم
سنگر به سنگر جان به کف آماده جنگیم

تخت شهنشاهان
شد سرنگون از ما

تخت تبهکاران
شد واژگون از ما

دامان آزادی
شد لاله گون از ما

ما حافظ آزادی و اسلام و قرآنیم
ما در پی آسایش و معراج انسانیم

الله اکبر، خمینی رهبر
االله اکبر، خمینی رهبر
...

تکرار بالا
...
ما در ره اسلام
پیمان خون بستیم

زنجیر استعمار
مردانه بگسستیم

از دام اهریمن
با یاد حق رستیم

ما نغمه الله اکبر بر زبان داریم
ما چون خمینی رهبری روشن روان داریم

الله اکبر، خمینی رهبر
االله اکبر، خمینی رهبر
ما حافظ آزادی و اسلام و قرآنیم/ ما در پی آسایش و معراج انسانیم

و من اضافه میکنم که:

خامنه ای خمینی دیگر است

ولایتش ولایت حیدر است

========

پ.ن: به اینجا سر بزنید

بسمرب الشهدا

یا سیدی و مولای سلام علیک

مولای مهربان سب های سه شنبه، این سفر دارد به نیمه می رسد و من هنوز درگیر این همه تعلق هستم. بند های تعلقم هنوز پابرجایند و من اسیر این دنیا....ای کاش که گسستن ساده بود. ای کاش مانند این کلماتی که استخدامشان میکنم برای صحبت با تو، می شد وردی خواند؛ ذکری گفت و یا کاری کرد که آمدنت را آسان کند. ای کاش آمدن تو ربطی به آمادگی این عالَم نداشت. ای کاش که تو هر لحظه ظهور می کردی.ای کاش باور می کردم که تو هر لحظه حضور داری

مولای من و سیدی

ای کاش که می آمدی..............ای کاش.........

بسم رب الشهدا

سلام علیکم جمیعا

لطفا برای دیدن سهم خودتام به اینجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــا سر بزنید

التــــــــــــــــــــــــــــــــــماس دعا

بسم رب الشهدا

قبل از نوشتن این چند خط بگویم که من مقصودم بیشتر بر خواص استوار است و قطعا حق همه افراد یک جامعه را برای داشتن یک زندگی سالم و مرفه محترم می شمارم

اما بعد

حتما قبول دارید که حدود حلال و حرام در دین مشخص است. سوای تفاسیر ما از دین و زندگی دینی، تنها و تنها معیاری که نشان میدهد یک رفتار چقدر با موازین دینی سازگار است خودِ دین است. قرآن و سنت روشن کننده راه ما هستند و آنقدر واضح به تبیین امور پرداخته اند که دیگر جایی برای سوال باقی نمی ماند. به علاوه وجود فقه پویای شیعه و سفارش معصومین برای مراجعه به رواة حدیث، خود موید این مطلب است که دین مبین اسلام برای نجات بشر آمده و محدود به زمان و مکان نیست که مثلا برای هدایت مردم سه قرن پیش کافی باشد و برای هدایت ما نعوذ بالله ناکامل. اوج این پویایی را می توان در ولایت مطلقه فقیه جستجو کرد. یعنی همان چیزی که با قیام بزرگمردی چون حضرت روح الله در کشور مستقر شد و الان قریب به سی سال است که تلاش می کند شمه ای از عدالت علوی و صبر حسنی و شجاعت حسینی را پیاده کند. این تلاش سی ساله به اینجا رسیده که امام خامنه ای رهبری معظم انقلاب اسلامی دهه چهارم حیات انقلاب اسلامی را دهه تثبیت بنامند. این دقیقا خلاف نظر عده ای است که میگویند انقلاب شکوهمند اسلامی هیچ دستاوردی نداشته و شرایط ثابت مانده است. میان ثبات و تثبیت قطعا و یقینا تفاوت هست. حداقل انقدر که من میدانم ثبات به شرایطی گفته میشود که وضعیت موجود و رفتار متغیرهای فرضی ما تغییری نکند و این همان سکون و انفعال است و قطعا شاملا حال انقلاب شکوهمند اسلامی ایران نمی شود. چرا که مرزهای گسترده این انقلاب خدایی روز  به روز در حال گسترده تر شدن و قوی تر شدن است؛ و اما تثبیت به شرایطی گفته می شود که رفتار همان متغیرهای فرضی مذکور در یک راستا باشد و همه با هم باعث حرکتِ رو به جلوی جامعه و دست یابی به اهداف آن جامعه شوند. این وضعیت به وضوح تا پیش از انتخابات دهم ریاست جمهوری در کشور مشخص بود. همین حضور کم نظیر و چهل میلیونی مردم بهترین اثبات بر این مدعاست که مشارکت اجتماعی همواره یکی از نشانه های پیشرفت جوامع بوده است. اما عده ای، به جرات می گویم، کم خرد در داخل و خارج سعی در مخدوش کردن این حضور داشتند و جمهوری اسلامی ایران به مدد برخورداری از رهبری و زعامت بزرگمردی چون سید علی الحسینی الخامنه ای با شجاعت در مقابل این فتنه گری ایستاد. صبر و متانت جمهوری اسلامی و کم خردی و حماقت عده ای کار را به نه دی کشاند و حضور بی نظیر و بی سابقه مردم در صحنه کار را به جایی رساند که من حالا با شجاعت می توانم به ابتدای بحثم برگردم و بگویم: حزب اللهی و انقلابی بودن ضوابط و قواعد خاص خودش را دارد. اهمیتی ندارد که امام خمینی(ره) شما را چه بنامند و یا با شما چه سرّی گفته اند مهم این است که حالا چگونه اید. من باشجاعت می گویم که تنها و تنها یک شرط برای انقلابی بودن میشناسم و آن تبعیت محض از ولایت فقیه است. هرکس با هر سابقه ای و هر نقش و سهمی در این تاریخ سی ساله زیر پرچم مقدس ولایت فقیه ایستاده از نظر من موجود است و هر کس که خارج از این دایره است اصلا وجود خارجی ندارد که بخواهد سهمی در تصمیمات و سیاست گذاری ها داشته باشد.

آری نــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه دی به من اجازه می دهد که بگویم:

دیگر این بودن یا نبودن نیست که مسئله است بلکه ولایی بودن یا نبودن است که اهمیت دارد.و یقینا هیچ معیاری بهتر از خودِ ولایت مطلقه فقیه نمی تواند درجه ولایت مداری افراد را معلوم کند و وای به حال آنهایی که با داشتن صبغه ولایی حالا از این دایره خارج شده اند. وای بر آنهایی که مصداق واقعی خسر الدنیا و آلاخره هستند

خدایا به حق خون پاک حسین این ارادت محبت باور و ایمان به ولایت و لایت فقیه و امامم سید علی روحی فداه را از ما مگیر

بسم رب الشهدا

ما در نه دی 1388 ثابت کردیم که هستیم. اما همیشه ماندن از بودن سخت تر است. برای ماندن چه کرده ایم؟ یا چه باید بکنیم؟

ما در نه دی 1388 ثابت کردیم که همه سوابق تاریخی و انقلابی یعنی کشک اگر حالا متصل به ولی فقیه نباشی. خواص برای اتصال به ولایت چه کرده اند؟ یا چه باید بکنند؟

ما به پشتوانه نه دی، به سادگی خاموش کردن یک چراغ حدف می کنیم و خواهیم کرد هر آن کس را که به چشمداشت جاه و مال و مقام به انقلاب اسلامی ایران نظر کند

ما نه دی را همچون 22 بهمن 88 عزیز خواهیم داشت حتی اگر در صفحات تقویم اسمی نداشته باشد. ما رسم نه دی را سینه به سینه به هم خواهیم آموخت که رسم نه دی جز این نیست:

لبیــــــــــــــــــــــــــــــــــک یا خــــــــــــــــــــــــــــــــــــامنه ای 

==================

پ.ن: مطمئنم که حواس همه به یوم الله نه دی هست. پس حواس شما رو جمع! میکنم به خبر نامه نه دی. هم سر بزنین و هم برای پر بار تر شدنش کمک کنید. باید تبدیل بشود به رسانه ی رسانای حزب الله انشالله